Αρωματικό Χοιρινό Πρασοσέλινο





Σκέφτομαι, αυτο το υπέροχο χοιρινό πρασοσέλινο, να το τρώμε όλοι μαζί, μια μέρα κοντά στο Πάσχα, στην ολανθισμένη και με υπέροχα αρώματα αυλή του σπιτιού στο χωριό, παρέα με μπόλικο κρασί, γέλια, φωνές παιδικές... Ενα είναι σίγουρο, εσείς εκεί παρα τις αντιξοότητες θα τα καταφέρετε.. Θα τα καταφέρετε, γιατι δεν είστε μόνοι...

Υλικά (5-6 άτομα)

1 κιλό χοιρινό μπούτι κομμένο σε μερίδες
6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλάκι του γλυκού κάρδαμο (κακουλέ) τριμμένο
2 ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα
 6 μεγάλα πράσα πλυμμένα και κομμένα σε χοντρά κομμάτια
4 καρότα κομμένα σε χοντρά κομμάτια
6 κλωνάρια σέλερι χοντροκομμένα
2 ματσάκια σέλινο πλυμμένο και χοντροκομμένο
1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
Αν έχετε προσθέστε και άλλα χόρτα (ζοχούς, σέσκουλα, καυκαλήθρες, μυρώνια)
100 ml λευκό ξηρό κρασί
1/2 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο
Αλάτι - Πιπέρι
Για το αυγολέμονο
2 κουταλιές γιαούρτι
2 κρόκοι αυγών
Τον χυμό απο ένα λεμόνιΑλάτι, πιπέρι

Διαδικασία

Αλατοπιπερώνουμε το κρέας, σε μεγάλη κατσαρόλα πρσθέτουμε το ελαιόλαδο και τοποθετούμε την κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις το λάδι ζεσταθεί προσθέτουμε το κρέας πασπαλίζουμε με το κάρδαμο και ροδοκοκκινίζουμε το κρέας καλά, (δεν βιαζόμαστε να το γυρίσουμε). 


Μόλις ροδοκοκκινίσει το κρέας, το αφαιρούμε και ρίχνουμε τα κρεμμύδια και τα κρεμμυδάκια. Αλατοπιπερώνουμε και τρίβουμε με ξύλινη κουτάλα τον πάτο της κατσαρόλας. Μόλις μαλακώσουν τα κρεμμύδια προσθέτουμε και πάλι το κρέας, το φέρνουμε κανα δυο βόλτες στην κατσαρόλα και σβήνουμε με το κρασί. Συμπληρώνουμε 1/2 ποτήρι ζεστό νερό και χαμηλώνουμε την ένταση της εστίας στο χαμηλό. Σιγοβράζουμε το κρέας για 1/2 ώρα, ανακατεύοντας που και που.
Μετά το μισάωρο προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα λαχανικά και μυρωδικά μας.


Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε να μαραθούν. Ανακατεύουμε και προσθέτουεμ αν χρειάζεται 1/2 ποτήρι ζεστό νερό. Σιγοβράζουμε για 1/2 ώρα με 45 λεπτά επιπλέον εωσότου μαλακώσει το κρέας. 

Για το αυγολέμονο
Χτυπάμε σε ενα μπολ το γιαούρτι με τους κρόκους και το λεμόνι. Προσθέτουμε και λίγο αλατοπίπερο. Αφου το φαγητό είναι έτοιμο, αφαιρουμε την κατσαρόλα απο την φωτιά και με μια μεγάλη κουτάλα παίρνουμε ποσότητα απο τα υγρά. 


Σιγά σιγά προσθέτουμε το υγρό στο μπολ με το γιαουρτι και το αυγό, χτυπώντας με πιρούνι συνεχώς. Συνεχίζουμε με δεύτερη κουτάλα υγρού. Μόλις το αυγολέμονο έρθει σε ζεστή θερμοκρασία το προσθέτουμε στο φαγητό και κουνάμε την κατσαρόλα να πάει παντού. Το αφήνουμε να σταθεί για λίγη ώρα σκεπασμένο πριν σερβίρουμε.


Λογάκια
Την επόμενη φορά μου θα φτιάξετε οποιοδήποτε φαγητό με αυγολέμονο δοκιμάστε να βάλετε το γιαούρτι που σας προτείνω μέσα στο αυγολέμονο. Δεν θα πιστεύετε ποσο νόστιμο και κρεμώδες γίνεται.
Παλιά δεν αλατίζαμε το κρέας στην αρχή του μαγειρέματος επειδή το αλάτι έχει την ιδιότητα να σκληραίνει γενικά την πρώτη ύλη. Αποδεικνύεται όμως ότι το κρέας (όπως και το ρύζι) αν δεν αλατιστεί απο την αρχή δεν έχει την δυνατότητα να απορροφήσει την νοστιμιά του αλατιού κατα την διαδικασία του μαγειρέματος.

Καλή εβδομάδα!!!
 
 
2012
Να σας πω ότι κ εμείς πενθούμε στο σπίτι μας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού για την όλη κατάσταση στην Ελλάδα που είναι τόσο αγχωτική, τόσο στενάχωρη κ επιπλέον τόσο άγρια και χαοτική. Σε λίγο συμπληρώνουμε έναν χρόνο απο την στιγμή που φύγαμε και δεν σας κρύβω πως συνεχώς συζητάμε το πότε θα περάσει ο καιρός για να γυρίσουμε πίσω.. Στα σχέδια μας δεν ηταν ποτέ να μείνουμε για πάντα στην Αμερική. Ηρθαμε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.. Θέλουμε να γυρίσουμε πίσω για τους ανθρώπους μας, τους γονείς και τους φίλους μας, τα δικά μας πράγματα, τα οικεία... Και δυστυχώς... όσο περνάει ο καιρός ένα τέτοιο ενδεχόμενο συνεχώς απομακρύνεται... 
Πλέον έχω αρχίσει και κατανοώ την πίκρα που νιώθουν για την Ελλάδα οι μετανάστες του 60 - 70 και με ενοχλούσε τόσο πολύ όταν την αντίκρυσα.... Την αισθάνομαι να με πλησιάζει και της γυρίζω την πλάτη γιατι δεν θέλω ποτέ να νιώσω πίκρα για τον τόπο μου, πίκρα για το σπίτι μου, τους ανθρώπους και τις συνήθειες μας. Σκέφτομαι συνεχώς τα όμορφα.. μα είναι στ'αλήθεια τόσα πολλά.., μπορώ να ονειροπολώ κυριολεκτικά όλη την ημέρα. Αν είχα και τις φωτογραφίες μας (πριν την ψηφιακή εποχή) μαζί μας εδώ, θα βρισκόμουν όλη μέρα στο χρυσό κλουβί μου μέχρι να περάσει ο χρόνος, να γυρίσουμε, να τα ξαναδούμε και να τα ξαναζήσουμε.. Αλήθεια, συνειδητοποιούμε πόσα πολλά έχουμε? Πόσα πολλά και ουσιαστικά που ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να μας τα στερήσει?