Υλικά (4 άτομα)
8-10 κοπανάκια κοτόπουλο
1/2 κούπα αλάτι
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
8 κούπες νερό
Για την μαρινάδα
600 ml ξινόγαλο
1/2 κούπα γάλα καρύδας
1 κουταλιά τριμμένο κύμινο
1 κουταλιά τριμμένο κόλιανδρο
3 σκελίδες σκόρδο στην πρέσα
Για το πανάρισμα
1 κούπα φρυγανιά τριμμένη
2 αυγά χτυπημένα ομελέτα με λίγο αλάτι
1 κούπα αλεύρι ανακατεμένο με λίγο αλάτι
Για τα πατατάκια
2 πατάτες κομμένες σε λεπτές φέτες (αν έχετε μαντολίνο αυτή ειναι μια καλή ευκαιρία να το χρησιμοποιήσετε)
Λίγο ελαιόλαδο
Αλάτι - Πιπέρι
2 κουταλιές της σούπας τριμμένη παρμεζάνα
Διαδικασία
Μέσα σε ενα μεγάλο μπολ, βάζουμε τα κοπανάκια αφού τα έχουμε πλύνει και προσθέτουμε το νερό, την ζάχαρη και το αλάτι. ανακατεύουμε, καλύπτουμε το μπολ και βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα και 30 λεπτά.
Στραγγίζουμε το αλατόνερο από το μπολ και προσθέτουμε το ξινόγαλο με το γάλα καρύδας, το κύμινο, το κόλιανδρο και τις σκελίδες σκόρδου. Αφήνουμε το κοτόπουλο στην μαρινάδα από το προηγούμενο βράδυ και μέχρι 24 ώρες.
Την άλλη μέρα, προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 200 βαθμούς και στρώνουμε ενα ταψάκι με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Βάζουμε σε ένα πιάτο το αλεύρι, σε ένα άλλο τα αυγά και σε ένα τρίτο την φρυγανιά. Παίρνουμε ένα ένα κοπανάκι από την μαρινάδα, το στραγγίζουμε ελαφρώς από τα πολλά υγρά, το περνάμε απο το αλεύρι, στην συνέχεια από το αυγό και τέλος από την φρυγανιά.
Αφήνουμε στο ταψάκι και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα κοπανάκια.
ψήνουμε για 40 λεπτά μέχρι να κοκκινίσουν και να ψηθούν καλά μέχρι μέσα στο κόκκαλο.
Για τα πατατάκια, αφού τα κόψουμε φέτες, τα πλένουμε τα σκουπίζουμε καλά και τα βάζουμε σε ενα μπολ με αλάτι πιπέρι και λίγο ελαιόλαδο. Τα ανακατεύουμε να λαδωθούν καλά. Τα στρώνουμε σε ενα ταψάκι σε αντικολλητικό χαρτί και τα ψήνουμε στους 200 για 10 λεπτά. Βγάζουμε το ταψάκι και τα πασπαλίζουμε με την παρμεζάνα. Συνεχίζουμε το ψήσιμο μέχρι ν' αρχίσουν να παίρνουν λίγο χρώμα στις άκρες. Όταν τα βγάλουμε θα είναι λίγο μαλακά αλλά αμέσως θα γίνουν σούπερ τραγανά.
Η σαλατούλα είναι καλαμπόκι με ντοματούλα αγγουράκι και μια βινεγκρετ ελαιόλαδο, λεμόνι κ μέλι.
Καλή Όρεξη!
***************************************
Καλοκαίρι.. σιγά σιγά θα αραιώσω ελαφρώς τις αναρτήσεις.. Τουλάχιστον αυτο σκέφτομαι.. αλλά επειδή συνήθως κάνω το αντίθετο απο αυτο που σκέφτομαι, δεν σας υπόσχομαι τίποτα.. Εσεις δείχνετε κατανόηση, ότι κ να κάνω έτσι?
Τι να σας πω για την σημερινή συνταγή.. Είναι τα πιο τραγανά αλλά κ τα πιο ζουμερά, τα πιο γευστικά, τα πιο απολαυστικά, τα πιο νόστιμα μπουτάκια κοτόπουλο που έχετε φάει!
Την συνταγή την έκανα μια μέρα που είχαμε καλεσμένους με μικρά παιδιά κ την ξανά έκανα 3 μέρες αργότερα μετά από τα επίμονα παρακάλια των αγοριών μου. Το σίγουρο είναι ότι τα συγκεκριμένα μπουτάκια θα τα έχω σε κάθε παιδικό πάρτι του μικρού από εδώ κ πέρα.
Αν σας φαίνεται περίεργο μπορείτε να παραλείψετε το γάλα καρύδας από το μαρινάρισμα αλλά σας προτείνω να το δοκιμάσετε κ έτσι. Δεν θα μυρίζει καρύδα το κοτόπουλο σας το εγγυώμαι. Πολλές γεύσεις υλικών μεταμορφώνονται αναλόγως τον συνδυασμό και τον τρόπο χρήσης τους. Ακριβώς αυτό συμβαίνει με το γάλα καρύδας σε αυτή τη συνταγή.
Η παρασκευή του είναι πανεύκολη, έχει μια χρονική διαδικασία αλλά επί της ουσίας εσείς δεν θα ασχοληθείτε με το φαγητό πάνω από 15 λεπτά. Η συγκεκριμένη τεχνική - αλατόνερο κ μετά μαρινάδα - σας εξασφαλίζει ένα ζουμερό και σωστά αλατισμένο κοτόπουλο που δεν θα σας στεγνώσει ποτέ. Ακολουθήστε την διαδικασία και δεν θα χάσετε!
Λίγα Λόγια για τον Marcus Samuelsson
Την τεχνική της συγκεκριμένης διαδικασίας την είδα από τον Marcus Samuelsson του οποίου Σεφ το καινούριο βιβλίο "Yes Chef" διάβασα την εβδομάδα που μας πέρασε. Στο καινούριο βιβλίο ο Σεφ περιγράφει την ζωή του, η οποία έχει έτσι κ αλλιώς ενδιαφέρον αφού πρόκειται για ένα ορφανό παιδάκι από την Αιθιοπία το οποίο υιοθετήθηκε από οικογένεια Σουηδών την δεκαετία του 70.
Η αφήγηση ξεκινάει από τον τρόπο που γεννιέται το πάθος του για την μαγειρική, στην κουζίνα της γιαγιάς του (που αλλού?) και συνεχίζει όλο το ταξίδι του στις δύσκολες επαγγελματικές κουζίνες της Ευρώπης μέχρι την πολυπολιτισμική Νέα Υόρκη όπου σήμερα είναι ένας πασίγνωστος Σεφ.
Αυτό που συμπερασματικά βγαίνει από το βιβλίο είναι ότι παρά τις όποιες δυσκολίες και περιστατικά που μπορεί να συμβαίνουν στην ζωή ενός ανθρώπου, όταν αυτός είναι συγκεντρωμένος στους στόχους του, είναι αξιοπρεπής κ ακέραιος, μπορεί τελικά να τους καταφέρει.
Κατά την μακρόχρονη όμως διάρκεια αυτού του ταξιδιού του, χρειάστηκε να κάνει αρκετές θυσίες, κυρίως αυτές που έχουν να κάνουν με τους δικούς του ανθρώπους, τους γονείς του , το παιδί του, πράγματα για τα οποία διαφωνώ απολύτως - πιστεύω ότι αυτός ο χαμένος χρόνος δεν αναπληρώνεται - αλλά ο καθένας διαλέγει την πορεία του.
Σήμερα ο Marcus Samuelsson είναι ιδιοκτήτης του εστιατορίου Red Rooster στο Harlem και έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες του ώστε να συμβάλει όσο είναι δυνατόν κ να αλλάξει το κατεστημένο που θέλει τους μάγειρες με Αφρικανική Καταγωγή να μην διακρίνονται ιδιαίτερα στο "fine dining".
Επίσης είναι υποστηρικτής του προγράμματος CCAP ένα πρόγραμμα που βοηθάει παιδιά με κοινωνικά κυρίως προβλήματα να βρουν διέξοδο μέσω της μαγειρικής.
